Selen Erdem
Merhaba ben Selen erdem 36 yaşındayım. Yaklaşık 18 senedir profesyonel olarak farklı kadın basketbol takımlarında antrenörlük yaptım. 2002 senesinde yaşadığım ardı arkası gelmeyen sakatlıklardan ötürü sporculuk kariyerime noktayı koydum ve basketboldan kopamayacagımı anladığım için antrenörlüğe başladım ve hayatımda verdiğim en doğru kararın bu oluduğunu bir kez daha anladım. Yaptığım işten ve olduğum yerden çok mutluyum. Bu işi profesyonel olarak yapıyorum ve sevdiğiniz işi yapınca bu size iş gibi değil aşk gibi geliyor. Önceleri alt yapı takımlarında asistan koç olarak başladığım antrenörlük hayatımın son 10 senesini profesyonel takımlarda devam ettiğim için çok mutluyum,son 3 sezondur baş antrenör olarak görev yapmaktayım. Tek kadın antrenör olmanın haklı gururunu yaşıyorum. Bu süreçte kadın olmamın dez avantajlarını her an hissettim ve halen hissetmeye devam ediyorum. Maalesef ülkemizdeki kadınların yaşadığı bütün zorlukları ben de kendi işimde yaşıyorum,gerek çevreden bakışlar gerek yöneticiler olsun gerek insanların izlenimleri olsun hep şu sorulara maruz kaldım ; Bir kadın nasıl yapabilir bu işi? Bir kadına ne kadar güvenebilirsiniz? Bir kadın bütün her şeyi nasıl idare edebilir? Disiplini ne kadar sağlayabilir ? Bu kadar insanla uğraşmayı becerebilecek mi ? Tribündeki izleyiciler, takımdaki oyuncular, yönetim, staff bunlarla nasıl başa çıkacak ? Dezavantajlı olduğum noktalar hep bunlar oldu. Ben bu bütün bakış açılarını daha fazla çalışarak kapatmaya çalıştım. Meslektaşlarım( erkek ) 1 çalışıyorsa ben 5 kat çalıştım. Her zaman işimle başarılarımla bir yerlere geldim. Bugün ki noktaya çok fazla çalışarak geldim. Türk kadın basketbol A milli takımında bir olimpiyat ( Rio ), bir dünya şampiyonası ( İspanya ) ve 2 Avrupa şampiyonası’na gittim ve bir de çocuk olimpiyatlarında (eyof) kadın antrenör olarak görev yapma gururuna eriştim .Bu ülkede olunabilecek en üst nokta buraları görmekti. Dönüp baktığımda kendime yaptığım yatırımla alakalı bütün meyveleri aldım, almaya da devam ediyorum. Bu tecrübeleri yaşamak inanılmazdı, 2014 senesinde A milli takıma giderek birlikte çalıştığım Ekrem Memnun ve Aziz Akkaya’nın antrenörlüğümün gelişmesinde en büyük rolü oynadıklarını söyleyebilirim. Türkiye' nin en önemli değerlerinden bu iki antrenörümün ağzılarından çıkan her kelimeyi beynime kazıdım ve öğrendiğim herseyi bu gün kendi takımlarımda uyguluyorum. Bunların yazılması çok basit ama 2014 senesinden 2019 senesine kadar bu yaşanmışlıklar çok ciddi bir süreçti yaşadığımız hazırlık dönemleri inanılmaz zor bi süreçti kamplarda hiç uyumadan geceler boyu milli forma altında çalıştık . Benden istenilen görevlerin hepsini layıkıyla yapmak için bir değil 5 çalıştım. Erkek antrenörlerin önüne geçebilmek orada var olmak için çok çalışmam gerekiyordu ve ben de öyle yaptım. Bütün bu süreçte şunu gördüm biz kadınlar çok ciddi başarılara imza atıyoruz, çok önemli madalyalar kazanıyoruz, çok önemli yerlerde ülkemizi temsil ediyoruz ve başarılı bir şekilde temsil ediyoruz ama benim gördüğüm hiç bir zaman bir erkek takımın önüne geçemiyoruz, neden sorusunun cevabı maalesef yok ama şu bilinsin ki biz kadınlar en büyük başarıları bu ülkeye getirmeye devam edeceğiz . Ama ben ve benim gibi kadınlar bu başarıları ülkemize getirmekten ve bir kadın olarak var olmaktan hiç vazgeçmeyeceğiz. Ben gerek bilimsel olarak, ki okuduğum üniversite bunun için oldukça başarılıydı ve edindiğim tecrübeler doğrultusunda etrafımdaki kadınları bu işe yönetmek için elimden gelen her şeyi yapıyorum. Bizim işimizde daha fazla kadın olmalı. Eğer bu gün Avrupa’da wnba de ncaa de birçok kadın antrenör varsa ülkemizde de olabilir. Ön yargılı olmadan kadına güvenen yöneticiler ve destekçilerle çok daha iyi yerlere geleceğimize eminim .
Ben benim ki elimden geldiğince etrafımdaki kadınları da bu işe başlatacağım. Sporda eşitlikten konuşacak olursak kadın ve erkeğin fiziksel olarak eşit olduğunu düşünmüyorum. Fakat ben gerekli imkanların sağlanması durumunda kadınların da fiziksel olarak erkekler kadar güçlü olabileceğine biliyorum. Ben bu gün hala takımlarımda mutlaka erkek oyuncuları antrenmanıma sokarak güç eşitliğini kendi sporcularıma vermeye çalışıyorum. İstersek yapamayacağımız şeyin olmadığını sporcularıma kanıtlıyorum. Erkek takımlarıyla maçlar yapıyoruz mücadelemizi sonuna kadar bırakmıyoruz ve ben burada kadınlarımızın aslında mental olarak kesinlikle erkeklerle eşit hatta daha iyi olduğunu görebiliyorum. Biz başarabiliriz ve başarmak için de çok çalışmamız gerektiğinin farkındayız buradaki güç tüm hayatımızı etkiliyor bunu hiç unutmamalıyız . Biz istemeden kimsenin bizi ekarte edemeyeceğini biliyoruz. Çok fazla sıkıntı yaşadım yazsam bitmez aslında tribünden tehtid ettiler ,maç sonrası sıkıştırıp darp etmeye çalıştılar ,psikolojik şiddet uygulamaya kalktılar hepside kadın olduğum içindi. Bunun farkında olacak kadar olgunlaştım ve hiç vazgeçmedim yıkılmadım ,dağılmadım ve dedim ki daha bitmedi ... Bunları hazmedip tekrar kaldığım yerden devam ettim çünkü kadındım ve olduğum yere sahip çıkıp beni örnek alan insanlara karşı savaşmayı bıraktım dememem lazımdı ...Her sene her gün her antrenman ,her maç bana güçlü olmayı ve güçlü kalmayı öğretti. Herkese örnek olup daha fazla insanı yanıma çekmeyi hiç bir zaman bırakmayacağım.
