Ece Karahan

Ece Karahan

Ece Karahan Kütük kimdir?

Merhaba ben Ece Karahan. 18 yaşındayım. Bu sene Koç Özel Lisesi’nden mezun oldum. Bundan sonra ki eğitim hayatımaKanada’da mühendislik okuyarak devam etmeye karar verdim. Dört yaşımdan beri basketbol oynuyorum. O yaşlardabasketbolun yanı sıra jimnastik,bale ve piyanoylada çokilgiliydim. Basketbol kariyerimi profesyonel bir seviye taşımakararı aldığımda diğer branş ve alanlara olan eğilimimdenvazgeçtim. Sekiz yaşımda Fenerbahçe Spor Kulübü’nün bayan basketbol altyapı seçmelerine katıldım. Yıldız takım senemdemilli takıma seçildim. Bu senede Üniversite tercihim dolayısıyla10 yıllık Fenerbahçe kariyerimi noktaladım ve üniversitedebasketbola devam etme kararı aldım.

Basketbola olan yeteneğini ne zaman ve nasıl keşfettin?

Dört yaşımda ilk defa basketbol okulunu gitmeye başladım. Gittiğim basketbol okulu erkek ve kızları birlikte çalıştırıyordu. Günümüzdede bu halen böyle çünkü bir takım açacak kadar kız, basketbol okuluna malesef kayıt yaptırmıyor. Spor okulundageçirdiğim dört yıl boyunca benim dışımda sadece 2 kızarkadaşım oldu. İkiside sadece 1 ay kaldılar ve bıraktılar. Ben yeteneğimi onca erkek arasında neden tek kız olduğumu fark edecek bilince sahip olduğum dönemde anladım. Fundamentalve atletik olarak birlikte oynadığım tüm erkeklerden dahaiyidim. Zaten spor okulu antrenörlerim aileme altyapıda başarılıolabileceğimi söyledikleri için seçmelere girmiştim.

Küçüklükten beri sporcu olmakla ilgili bir hayalin var mıydı?

Çok küçük yaştan beri spor hayatımın bir parçası olduğu içinson anda verilen bir karar değildi ancak, altyapı fikri aileminaklında ilk spora başlattıklarında olan bir plan değildi.

Bir kız olarak voleybol gibi sporlar yerine basketbola yönlendirilmek nasıl bir histi? Yaşadığımız yerde belli başlı önyargıların bulunması nedeniyle kendini zorlanırken bulduğun oldu mu?

Basketbola ilk başladığımda çok küçük olduğumdan dolayı liseçağına gelene kadar üzerimde hiç bir sosyal baskıhissetmemiştim. Daha sonralarda insanlardan aldığımtepkilerden bazıları “Keşke basketbol oynamasaydım” dediğimnoktalara beni getirdi. Basketbolun kızlara göre olmadığını vedış görünüş olarak diğer kızlardan uzun ve kaslı olduğumusöyleyen insanlar bazen gerçekten motivasyonumu ve sporyapma isteğimi baskılamayı başarıyordu. Bu yüzdenzorlanmadığımı söyleyemem ancak bu belli başlı önyargılarınelbet bir gün yıkılması gerekiyor. Kadınların ve kızların fizikselyapı olarak belli bir kalıba sığdırılmaması gerektiğini, bukonuda eleştiriler yapan belli insan kitlelerine devamlı olaraksözlü bir şekilde hatırlatmak gerekiyor. Ben basketbola babamsayesinde başladım ve beni basketbola yönlendirmiş olmasındanötürü gerçekten çok mutluyum. Basketbol oynayan bir kızolduğum için beni eleştiren insanlara kıyasla, beni hayatta buinsanlardan ayıran ve çok daha iyi yaptığım bir özelliğim var.

Kız basketbol takımı olan okullar yok denilecek kadar az sayıda. Bu sana ne hissettirdi? Üniversite seçimini bu konuyu değerlendirerek mi yaptın?

Kız basketbol geliştirilmesi gereken bir spor branşı ve bugelişim ancak en temelden yapılırsa bence gerçekleşebilir. Türkiye’de her okulun bence kızları bu yönde teşvik edecekimkanları bulunması gerekiyor. Benim üniversite tercihimin yurt dışında bir okul olmasının en büyük nedenlerinden biri kadınbasketboluna olan ilgi ve imkanları oldu.

''Bunu unutmam imkansız'' dediğin bir anın var mı basketbola dair?

Çok uzun zamandır Fenerbahçe’de hiç takım değiştirmedenbasketbol oynadığım için unutamayacağım bir sürü anım vearkadaşım oldu. Bunların arasından benim için en değerli olaniki sene önce Türkiye şampiyonası finalini kaybettiğimiz gündü. O sezon üç arkadaşım turnuva öncesi çapraz bağınıkopardığından ötürü takım çok eksikti ve final maçına kadarturnuvayı sürdürebileceğimizi bile düşünmüyorduk. Final maçıo yüzden bizim için çok anlamlı bir maçtı. Son hücumdaberabereydik ve topu ben kullanmıştım ve kaçırmıştım. Dahasonra yanlış bir hakem kararıyla maç uzatmaya gitti. Eksikkadroyla turnuvayı bitirdiğimiz için maçın son 5 dakikasındasahada artık yürüyemez durumdaydık ve son saniye atılan birbasketle final maçını 1 sayıyla kaybettik. Bunun en unutulmazanım olmasının sebebi kaçırdığım o şutun hayatımın en önemlianlarından biri olmuş olmasıydı. İlk defa bu kadar üzerimdesorumluluk hissetmiştim ve ben her sporcunun kariyerinde böylebir anı yaşaması gerektiğini düşünüyorum.

Örnek aldığın bir basketbolcu var mı?

Diana Taurasi ve Candace Parker örnek aldığım basketbolcular. İkiside şu anda WNBA’de oynuyor. Top hakimiyetlerinden, sahagörüşlerine gerçekten hayran olduğum iki kadın sporcu. Aynızamanda sporun dışında kadın basketbolunun gelişimi içinsosyal açıdan yaptıkları farkındalık hareketleride bence örnekalınması gereken değerler arasında.

Küçük yaştaki kızlara basketbola yönelmeleri için bir tavsiyen, cesaretlendirici bir sözün var mıdır?

Tabiki toplumdaki önyargıları bir anda yok etmek mümkün değilama görmezden gelmek bir seçim. Görmezden gelerek hareketeden her kadın bu önyargıların kırılması konusunda bir adımdaha atıyor. Ben bu seçimi yaptım ve şu anda geldiğim noktadabeni başardığım şeyler için destekleyen ve taktir eden tanıdığımve tanımadığım bir sürü insan var. Gerçekten zor bir süreçti ama sonu her zorluğa değecek kadar gurur verici oldu.